درحدیثی به نقل ازحضرت علی علیه السلام آمده که فرمود:

«الهجران عقوبة العشق»:دوری عاشق ازمعشوق،کیفر عشق است.

                                  ***

آری فراق یار نه آن می کند که بتوان گفت.تازه،تا یار،کی باشه!هرکس عاشق کسی یا چیزی باشه،دوری ازاو(یا آن)کیفر او خواهد بود؛وهرچه معشوق،جذاب تر ومحبوب تر،فراق او سخت تر؛وفراق «محبوب ترین»یار،سخت ترین عقوبت است؛تحمل ناپذیر ترین کیفراست:الهی هبنی صبرت علی عذابک فکیف اصبر علی فراقک!خدایا!گیرم که برعذابت صبر کنم،اما هجرانت را چگونه تاب بیاورم؟!! 

کسی هم که عاشق نیست(اگراین فرض درست باشد)درد هجران نمی چشد؛اما این بی دردی عین مرگ است؛موجی است که دیگر نمی خروشد؛درواقع دیگر موج بودنش راازدست داده؛انسانی است که روح عشق دراو فرو مرده وبی عشقی اش اورابه مسلخ مرداب گونگی برده؛مرده ای است بی روح که ازانسانیت جز نامی نصیب نبرده وایستاده مرده است؛مرده ای سیاروسیال.

آن کسی که درد هجران احساس نمی کند،یا عاشق نیست یا به وصال معشوق رسیده است ،رودی است به دریا یوسته ؛گوارایش باد!